Αυτό το ρολόι
εκείνο το βράδυ το μίσησα.
Ήταν εναντίον μου,
το ήξερα από την πρώτη στιγμή που το είδα.
Ο θόρυβος των
λεπτών και των δευτερολέπτων που περνούσαν εκνευριστικός.
Απόγευμα, αργά,
ένα τηλέφωνο που χτύπησε και εγώ σε μία αίθουσα αναμονής, με άδειες καρέκλες και
ένα τεράστιο ρολόι στον τοίχο.
Ακόμα το θυμάμαι
αυτό το ρολόι, ασημένιο γύρω γύρω και πράσινο ανοιχτό μέσα το χρώμα του.
Οι δείκτες τους τεράστιοι
και μαύροι και τόσο, μα τόσο αποφασιστικοί.
Δεν άφηναν κανένα
περιθώριο για λάθος.
Δεν έτρεχαν
καθόλου για να βοηθήσουν.
Μέσα στο μυαλό
και στην καρδιά έχουν σταματήσει όλα, σχεδόν δεν αναπνέω.
Νιώθω ότι από
στιγμή σε στιγμή θα σωριαστώ κάτω από την ένταση.
Και εκείνο να
χτυπάει.
Τικ τακ τικ τακ..
Ήθελα να το βγάλω
από το μυαλό μου, να το ξεριζώσω, να μην το ακούω καθόλου.
Προσπάθησα να
στρέψω το βλέμμα μου αλλού και να μην ακούω.
Όμως εκείνο
ερχόταν σε κάθε προσπάθεια και χτύπαγε πιο δυνατά ακόμα.
Ήθελα να ανοίξω
την πόρτα και να τρέξω μακριά, αλλά ήξερα ότι ο χτύπος του θα ήταν μέσα στο
μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να τον βγάλω.
Αφού λοιπόν δεν
μπορούσα να κάνω τίποτα, κάθισα και το άκουγα όλη νύχτα και το κοίταζα.
Το βλέμμα μου, είχε καρφωθεί επάνω του.
Τικ τακ τικ τακ…
Δεν σκεφτόμουν
τίποτα άλλο, μόνο τον ήχο του ρολογιού.
Τικ τακ τικ τακ…
Τικ τακ τικ τακ…
……………………….
Εκείνο έφταιγε για όλα, ήθελα να το σπάσω.
Πόσο ήθελα να το σπάσω, να μην το ακούω πια.
Σηκώνομαι από την θέση μου σαν υπνωτισμένη και προχωράω προς το μέρος του.
Ο χτύπος του γινόταν πιο δυνατός.
Τικ τακ τικ τακ....
Προχωράω και κάθομαι ακριβώς από κάτω του.
Τικ τακ τικ τακ....
Απλώνω το χέρι μου να το πιάσω και ξαφνικά
ανοίγει η πόρτα.
Βγαίνει από μέσα ο γιατρός και όλη μου η ένταση αφήνεται στα λόγια του.
«Είναι καλά μην
ανησυχείτε, θα αργήσει λίγο αλλά θα το
ξεπεράσει.»
Και ξαφνικά, απόλυτη
ησυχία, ούτε εγώ ξέρω για πόση ώρα.
Ποτέ δεν κατάλαβα πόση ώρα πέρασε μέχρι να κουνηθώ.
Γυρνάω κάποια στιγμή και κοιτάω
γύρω μου και δεν υπήρχε κανένας ήχος από πουθενά.
Κοιτάω στον τοίχο
με απορία και αναρωτιέμαι.
Τι έγινε χάλασε;;
Δεν χτυπούσε πια
μέσα στο μυαλό μου ο ήχος του και όμως οι δείκτες του κουνιόντουσαν κανονικά.
Πως είναι δυνατόν
να μην το ακούω πια.
Το βλέπω, δουλεύει
κανονικά.
Και τότε
κατάλαβα.
Για μένα χτυπούσε.
Δεν ήταν εναντίον
μου ο χτύπος του.
Δεν ήταν εχθρός
μου.
Δεν έφταιγε αυτό.
Μου έκανε παρέα
όλη νύχτα, για να αντέξω, να μην τρελαθώ.
Ήμουν μόνη μου
και μου έκανε παρέα.
Για να μην
σκέφτομαι τίποτα άλλο.
Να φύγουν μακριά όλες
αυτές οι σκέψεις, που σε κυριεύουν και δεν ξέρεις αν θα τους ξεφύγεις ποτέ, όταν είσαι σε μία αίθουσα αναμονής.
Ήταν η συντροφιά
μου εκείνο το ρολόι και εγώ το είχα μισήσει τόσο, μα τόσο πολύ.
Μέσα σε μία νύχτα
έγινε εχθρός μου και φίλος μου μαζί.
Έφυγα από εκείνη
την αίθουσα και βγαίνοντας του έριξα μία τελευταία ματιά και ήξερα.
Ήξερα και εγώ και
αυτό!
«Το ρολόι στον
τοίχο» είναι η δική μου συμμετοχή, στις "Ιστορίες της νύχτας" που ήταν μία
υπέροχη ιδέα της Αριστέας.
Για να δείτε και τις υπόλοιπες μπορείτε να μπείτε εδώ.
Και μην ξεχνάτε
ότι καμιά φορά αυτό που νομίζουμε ότι είναι εναντίον μας, μπορεί να είναι
σύμμαχος μας, απλά οι συνθήκες επηρεάζουν αυτό που αισθανόμαστε κάθε φορά.
Ελενακι μου καλημερα! Καλο μηνα και καλη εβδομαδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ καλη και η δικη σου συμμετοχη στις ιστοριες της νυχτας. Συγχαρητηρια! Μου αρεσε επισης ο επιλογος!
Φιλακια πολλα πολλα!
Nα σαι καλά Κικού μου και σε σένα καλό μήνα.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
ωραίο ... καλη επιτυχία με την συμμετοχή ..... φιλιά και να είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Νικόλα μου πολλά φιλιά και σε σένα!
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!
Βαθιά ανθρώπινη η ιστορία σου Ελενά μου !!!Για όλους τους χτύπους που νιώσαμε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά
Αυτοί οι χτύποι μένουν για πάντα στην μνήμη σου Νικόλ μου δεν ξεχνιούνται ποτέ!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Γουαου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενάκι μου ...καθηλώθηκα.
Κι ενώ σκέφτηκα χίλια δύο στο τέλος με έβαλες στη θέση μου!
Σε ευχαριστώ πολύ μάτια μου!
Φιλάκια πολλά ♥
Είναι μία ιστορία αληθινή Αριστέα μου που έχει συμβεί πάνω από μία φορές.
ΔιαγραφήΗ συγκεκριμένη είχε αίσιο τέλος.
Εύχομαι πάντα να έχει αίσιο τέλος για όλους!
Τα φιλιά μου!
Συγκλονιστική ιστορία. Έδωσες με τον καλύτερο τρόπο την αγωνία και την ένταση που νιώθει κάποιος σε μια αίθουσα αναμονής νοσοκομείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Αυτές οι αίθουσες αναμονής είναι ότι χειρότερο.
ΔιαγραφήΕυχομαι κανείς να μην ξαναβρεθεί εκεί ποτέ Ελένη μου.
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!
Ελενα μου καλο μηνα να χεις!! Μας μετεδωσες αμεσως το κλιμα αυτης της αναμονης.. Εχω κι εγω ενα θεμα με τα ρολογια και το τικ τακ.. Δεν τα θελω καθολου, με εκνευριζει αφανταστα ο ηχος τους ( ενταξει ειμαι και λιγο σπαστικουλι προφανως!!! ☺), κι ηταν λες και το χα στα αυτια μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αιφνιδιασε ευχαριστα που τελικα σταθηκε ο ηχος συμμαχος!! Κι εχεις απολυτο δικιο πως οι συνθηκες επηρεαζουν τα συναισθηματα μας.
Σε φιλω γλυκα Ελενα μου και καλη σου βδομαδα!!
Και εγώ είμαι σπαστικούλι και ειδικά με τα ρολόγια αλλά εκεί τελικά κατάλαβα ότι ήταν φίλος μου το συγκεκριμένο.
ΔιαγραφήΤα πάντα επηρεάζονται από το σε ποια οπτική γωνία είμαστε κάθε φορά.
Ελπίζω πάντα αίσιο τέλος!
Πολλά φιλιά!
ΠΑΡΑ-πολυ περιγραφικο σε συναισθηματα...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθηλωτικο..!!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαχαίρη μου.
ΔιαγραφήΗταν πολύ δύσκολο όλο αυτό και εύχομαι να μην το ζήσει ποτέ κανείς!
Αν όμως συμβαίνει ας έχει κάποιος πάντα κάτι να τον κρατάει.
Την καλημέρα μου!
Η περιγραφή σου πολύ ζωντανή και μέχρι να φτάσω στο τέλος είχε κορυφωθεί η αγωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαλήνεψα με την έκβαση της ιστορίας και θυμήθηκα κι εγώ κάτι αντίστοιχες αναμονές που ο χτύπος ενός ρολογιού, φάνταζε σαν σφυρί που έσπαγε τα νεύρα. Κι έχεις δίκιο στον επίλογό σου... Μόνο που το αντιλαμβανόμαστε λίγο καθυστερημένα ε;
Υπέροχη η ιστορία σου Ελενάκι μου κι αν αφορά αληθινή ιστορία, χαίρομαι ειλικρινά με το τέλος που είχε!
Πολλοί άνθρωποι έχουν ζήσει τέτοιες καταστάσεις Μαρία μου.
ΔιαγραφήΕκτός από αυτή και εγώ έχω ζήσει και χωρίς αίσιο τέλος δυστυχώς.
Η συγκεκριμένη είχε αίσιο τέλος και είμαι ευγνώμων για αυτό.
Η οπτική γωνία είναι το παν και όποιος έχει την ικανότητα να την επιλέγει για να έχει ολοκληρωμένη άποψη μακάριος.
Είναι όμως πολύ δύσκολο όταν έχεις τόσα πολλά συναισθήματα να σε κατακλύζουν και όταν αγωνιάς.
Το τόσο έντονο συναίσθημα μπλέκει το μυαλό και δεν το αφήνει να δουλέψει.
Μακάρι να ήταν πιο καθαρό αυτές τις στιγμές.
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!
Ένας νέος φίλος λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ρολόι φεύγοντας έπρεπε να το πάρεις μαζί σου.
Θα ξαναχρειαστεί στα δύσκολα.
Το σκέφτηκα Πέτρο μου αλλά φοβήθηκα μην με δει κανείς και γίνω ρεζίλι.
ΔιαγραφήΠάντως θα το θυμάμαι πάντα αυτό είναι σίγουρο.
Την καλημέρα μου!
Όμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Σε ευχαριστώ Μαριελενάκι μου!
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!
Με συνεπήρε κι εμένα ο χτύπος αυτού του ρολογιού.....και μέχρι να φθάσω στο τέλος της ιστορίας σου ,με είχε καταλάβει η αγωνία και και η αδημονία,,,,,ευτυχώς στο τέλος ....ηρέμησα, φίλος ο χτύπος του ρολογιού, σύντροφος και συμπαραστάτης στα δύσκολα !!!Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είχα αγωνία εγώ που το έγραφα Κλαυδία μου.
ΔιαγραφήΠερίμενα και εγώ για να γράψω το τέλος ενώ το ήξερα.
Τι σου κάνουν αυτά τα συναισθήματα καμιά φορά.
Παίζουν περίεργα παιχνίδια.
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!
Ακουγα και εγώ Ελενα μου μαζι σου το τικ τακ του ρολογιού... και αγωνιούσα τι να συμβαινει ....ομως τελος καλο ολα καλά . λένε... και εσύ μας ηρέμησες στο τελος ..ευτυχως.............πόση αληθεια μεσα στην ομορφη ιστορια σου..!!! τελικα πολλές σκαψεις και πραγματα ανατρεπονται στην ζωή μας.. έ; να περνας καλα ...να έχεις ένα όμορφο ΜΆΙΟ... φιλακιαααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λες πολύ σωστό.
ΔιαγραφήΠόσες σκέψεις ανατρέπονται ανάλογα την στιγμή και το τι αισθάνεσαι κάθε φορά.
Είναι μοναδικό αυτό που συμβαίνει στο μυαλό μας.
Εναν όμορφο μήνα και σε σένα εύχομαι, λογικά πρέπει να ετοιμάζεσαι για το όμορφο μπαλκονάκι σου!
Πολλά φιλιά!
Ελενα μου..οντως .. ετοιμαζομαστε..για τον αλλο μηνα .. !!
ΔιαγραφήΦοβερή συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τέτοιο ρολόι είχα κι εγώ κάποτε αντίκρυ μου... καταλαβαίνω λοιπόν απολύτως τα συναισθήματα που περιγράφεις στο κείμενό σου!
Φιλάκια και καλό μήνα να έχεις!
Οσοι το έχουν περάσει μπορούν να καταλάβουν πως είναι.
ΔιαγραφήΜακάρι να μην το ζήσει ποτέ κανένας πια!
Πολλά φιλιά!
Πολύ όμορφη η ιστορία Ελενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι διαγωνισμοί κρύβουν διαμαντάκια
αλλά δεν έχω το χρόνο να τα ψάξω!
Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!
Να σαι καλά zoyzoy μου!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά από μένα στεριανά!
Χαχαχα!
Όσοι το έχουμε ζήσει, νιώσαμε βαθιά μέσα μας την αγωνία και το φόβο, σχεδόν ξαναζήσαμε εκείνες τις ώρες, λέξη λέξη, στιγμή στιγμή, χτύπο χτύπο,,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία σου δυνατή, με άγγιξε όσο δεν μπορείς να φανταστείς!
Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!!
Μακριά από όλο τον κόσμο Μαρία μου τέτοιοι χτύποι!
ΔιαγραφήΑφού και εγώ που το έγραφα αγωνιούσα πάλι και πάλι.
Πολλά φιλιά!
Άφωνη με το κείμενό σου! Απόλυτα ανθρώπινο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πολύ δυνατό!
Καλό ξημέρωμα! Φιλάκια
Να σαι καλά μικρούλα μου και σου εύχομαι μακριά από τέτοια μονοπάτια!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Α, έχει και πόρισμα. Και είναι πολύ σοφό. Αλλά πραγματικά κάποιες φορές ένα ρολόι μπορεί να σου σπάσει τον τσαμπουκά. Ακριβώς επειδή μετρά το χρόνο με τη δική του λογική.. Φιλιά και καλημέρες Ελενοκόριτσο :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όχι μόνο τον τσαμπουκά πετροκόριτσο!
ΔιαγραφήΑστα να μην τα σκέφτομαι γιατί είναι δύσκολα αυτά τα πράγματα.
Πολλά φιλιά!
Ελενάκι μου, εύχομαι να μην χρειαστεί ξανά, να ακούσεις το τικ τακ κανενός ρολογιού, αναμένοντας... Συγχαρητήρια για την δυνατή συμμετοχή σου!!! Σε φιλώ γλυκά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην χρειατεί για κανέναν άνθρωπο Ειρήνη μου.
ΔιαγραφήΑπό το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!
Πολλά φιλιά και ένα ξεχωριστό ξέρεις που!
Τι όμορφη ιστορία Έλενα μου και τι καταπληκτικός επίλογος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι βέβαια κανείς να μην χρειαστεί τέτοια συντροφιά.
Μου άρεσε όμως που μας έβαλες στο κλίμα και μας κράτησες μέχρι το τέλος και το είχαμε σαν εικόνα μπροστά μας.
Φιλί γλυκό και σε εσένα και στην καταπληκτικότητα σου! :)
Να σαι καλά Μαρινάκι μου.
ΔιαγραφήΕύχομαι πάντα μακριά από τέτοια πράγματα και από τέτοιες παρέες!
Πολλά φιλιά!
ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΜΕ ΩΡΑΙΟ ΕΠΙΛΟΓΟ! ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά κορίτσι μου!
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου!
Πόσο ευρηματική η ιστορία σου με το ρολόι και αυτό που γράφεις στο τέλος: "Και μην ξεχνάτε ότι καμιά φορά αυτό που νομίζουμε ότι είναι εναντίον μας, μπορεί να είναι σύμμαχος μας, απλά οι συνθήκες επηρεάζουν αυτό που αισθανόμαστε κάθε φορά." πολύ σωστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια φιλιά!
Σε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα και μακριά από όλο τον κόσμο τέτοια πράγματα!
ΔιαγραφήΦιλιά!
Καλησπέρα σου Έλενα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά στο χώρο σου με το δέον ..τρακ που συνοδεύει τον επισκέπτη σε τέτοιες περιπτώσεις. Στάθηκα και τυχερός καθώς "έπεσα" πάνω σε μια υπέροχη γραφή και ανάρτησή σου, κατάθεση στις "Νυχτερινές ιστορίες" που διοργανώνει η Αριστέα.
Το κείμενό σου και τα συναισθήματα που αφήνει να τρέξουν έχουν και το μυστήριο, και την αγωνία και την ανθρωπιά της ζωής και της αλληλεγγύης.
Μπράβο σου.
Θα μου δώσεις το χρόνο να σε "ακολουθώ" εδώ εκφραστικά.
Καλή σου συνέχεια.
Γιάννη τι να πω εγώ τώρα;
ΔιαγραφήΗ χαρά μου όταν γνωρίζω κάποιον στην μπλογκογειτονιά είναι τεράστια.
Καλώς όρισες στο ταπεινό μου σπιτάκι.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Εύχομαι ποτέ να μην ζήσει κανείς, τέτοιες καταστάσεις.
Θα τα λέμε τώρα που γνωριστήκαμε.
Την καλησπέρα μου!
Eλενα μου περασα να αφήσω τις ευχες μου για την γιορτή σου... χρονια σου πολλα φιλη μου να σε χαιρονται όλοι οι αγαπημενοι σου... και εμεις μαζι τους...πολλα πολλα φιλακιαααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωριστή μου φίλη πέρασα να ευχηθώ για τη γιορτή σου! Πολύχρωνη και ευτυχισμένη να είσαι παντα! Να σε χαιρόμαστε! Φιλάκια πολλά! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά, Ελενάκι μου γλυκό!!! Να είσαι πάντα γερή κι ευτυχισμένη!!! Σε φιλώ πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ γλυκά μου κορίτσια!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Αγαπητή Έλενα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλη μου τη καρδιά σου εξομολογούμαι ότι το γραπτό σου μου έφερε στο νου τα εναύσματα του παρακάτω ποιήματός μου, που στο αφιερώνω με αγάπη:
Ν Ε Ρ Ο Υ Κ Α Θ Ρ Ε Φ Τ Η Σ
Σ’ ονείρων τοίχο κυβερνά, ο χτύπος απ’ το αγέρωχο ρολόϊ
Τραγούδι φτιάνεις γελαστός, πριν από κάθε μοιρολόϊ
Σε δάκρυ φτάνεις διάφανο, πριν κατορθώσεις να γελάσεις
Πολύαστρη λάμψη, ο χρόνος σου, κείνος, που θέλει να γεράσεις
Μεγαθυμώντας έκλεισες με πράξεις, κάθε ρωγμή συνείδησης, με αρμολόϊ
Το σπάταλο το μίσος, δεν το κέρασες αγάπη
Σου ξόδεψε πολλές στιγμές, στης αγωνίας το κρεβάτι
Την στάμνα, που σου δώσανε, την γέμιζες με στάχτη
Δεν έννοιωσες τις μυρωδιές, στης άνοιξης τη ράχη
Με τη Πυθία έμοιασες, που μάσαγε τη δάφνη, λύνοντας κάθε διαμάχη
Δίπλα στ’ ανέμισμα του βασιλικού, πλήγωσες τον έρωτα στα στήθια
Ολέθρια τόνε δίκασες, ναρκησευόμενος, τον βύθισες στη βία
Σαν το κουρσάρο καρατόμησες, τ’ αγνά της γης στολίδια
Πασίχαρος εκραύγασες, όταν με πόνους εβασίλευε η αμαρτία
Πήρες τ’ Αδάμ την όραση, της Εύας τη σοφία
Τυφλός βαρκάρης δεν περνά, άνυδρη Αχερουσία
Της δικαιοσύνης τη φωνή
Μεσ’ τις αυλές και σ’ άδειους δρόμους τη γυρεύεις
Της λύτρωσης, τη θεοτική μορφή
Με μιά ρομφαία εγωπαθή, το σώμα το χαλκεύεις
Το δρόμο τον βρήκες
Το προορισμό τον είχες
Την συντροφιά την κέρδισες
Τον χρόνο τονε μέτρησες
Ένα σου μένει
Να καθρεφτίζεσαι στο νερό της ζωής και να λές:
«Ας γίνω αυτός που ήμουνα, τότε που παρακαλούσα να γίνω αυτός που είμαι»
Μπορεί να ήταν γραμμένο σ’ ένα τοίχο, αλλά,
έτσι μόνο λυτρώνεσαι.
Δ.Λ.Λ.
Δημήτρη συγκλονιστικό.
ΔιαγραφήΤο ποίημα σου συμπλήρωσε τόσα πολλά πράγματα σε αυτό που ένοιωθα όταν το έγραφα.
Σε ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου!
Την καλημέρα μου!