Γιατί μαμά;;

Θα ερχόταν κάποια στιγμή που θα γινόταν και αυτό.

Έρχεται που λέτε μια μέρα η κόρη μου και μου λέει

«Μαμά ποιος είναι ο κος Γεωργιάδης;;;»

Συγκοπή εγώ!

Προσπαθώ να πάρω το πιο γλυκό μου ύφος γιατί έχω ανεβάσει 20 πίεση μόνο με το άκουσμα του ονόματος και λέω:

«Γιατί γλυκιά μου ρωτάς, που άκουσες για αυτόν;» (Πως έμπλεξε το παιδί μου;;;;)

«Μαμά έχω ακούσει από μεγάλους και από κάποιον δάσκαλο στο σχολείο, ότι κάνει πολύ άσχημα πράγματα  αλλά επειδή μου έχεις πει να μην πιστεύω ότι ακούω ήθελα να σε ρωτήσω, είναι αλήθεια;»

Παναγία μου τι να πρωτοπείς σε ένα παιδί 10 χρονών.

Μα βέβαια την αλήθεια.

Όχι βέβαια με τον τρόπο που θα ήθελα να την πω, γιατί είναι μόνο 10, αλλά την αλήθεια!

Άρχισα λοιπόν να της εξηγώ για όλα αυτά τα ωραία που λέει και κάνει ο «κος» και οι φίλοι του και έχει κάτσει το παιδάκι μου και με κοιτάει με το στόμα ανοιχτό και απόλυτη αφοσίωση.

Εγώ τα λέω και όση ώρα τα λέω, νιώθω μια φούντωση και προσπαθώ με το ζόρι να κρατηθώ να μην βρίσω.

Σε όλη την διάρκεια της συζήτησης λοιπόν είχε ένα βλέμμα απορίας που το φοβόμουν πολύ, μην με ρωτήσετε γιατί.

Μάλλον γιατί ένιωθα άβολα και σαν να έρχεται κάτι κακό.

Μόλις τελείωσα με τις ταπεινές μου εξηγήσεις, μου ήρθε λοιπόν το κακό που φοβόμουν!

«Μαμά να σε ρωτήσω κάτι; Δημοκρατία δεν έχουμε;»

«Ναι Στελλάκι μου δημοκρατία έχουμε»

«Και γιατί αφού έχουμε δημοκρατία και ψηφίζουμε όποιον θέλουμε και όποιον είναι καλός, δεν σταματάμε να τον ψηφίζουμε να μην ξαναγίνει ποτέ πολιτικός;

«Aφού όλοι έχουν παράπονα από αυτόν το κο γιατί δεν κάνουν κάτι να φύγει;»

«Έτσι δεν θα μπορεί να κάνει κακό πια σε κανέναν και θα φέρουμε κάποιον καλύτερο στην θέση του»

Εγώ με το στόμα ανοιχτό σαν να με χτύπησε κεραυνός και η μικρή να περιμένει απάντηση με ένα βλέμμα τόσο διαπεραστικό που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Αισθάνθηκα σαν να ήμουν στο εδώλιο και έπρεπε να απαντήσω αλλιώς θα καταδικαζόμουν.

Πείτε, όχι πείτε σας παρακαλώ τι θα απαντούσατε σε αυτό το παιδί και σε όλα τα παιδιά που σε ξεγυμνώνουν με τον πιο απλό τρόπο σκέψης και τον πιο αγνό.

Μήπως είναι τόσο απλό τελικά;

Μήπως;

Ειλικρινά δεν ξέρω πείτε και εσείς τι θα απαντούσατε;