Όποιος είναι άστεγος από blog και θέλει να το βγάλει από μέσα του που λέμε, να μου στείλει το κείμενό του στο email μου και θα το αναρτήσω άμεσα!!!

Aντε μπες και πάμε!

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Η κηδεία μου, ή μάλλον η αποτέφρωση-γλέντι!

Λοιπόν η τρελή και μη εξαιρετέα Πέτρα ή αλλιώς πετροκόριτσο, είχε μια φαεινή ιδέα, να διαλέξουμε ποιο τραγούδι θα θέλαμε να ακουστεί στη κηδεία μας και πως θα θέλαμε να την σχεδιάζαμε (ότι να ναι, μην της πάτε πολύ κόντρα γιατί γυαλίζει το μάτι της τον τελευταίο καιρό).

Λοιπόν εγώ θα σας το χαλάσω, δεν θέλω κηδεία!!!!
Εκτός ότι έχω κάνει συμφωνία με τον Θεό και δεν θα πεθάνω ποτέ, δεν μου αρέσει και όλο το μυστήριο όπως γίνεται στην Ελλάδα.
Να έρχονται όλοι ντυμένοι στα μαύρα, να κλαίνε πάνω από το κουφάρι σου που το έχουν τοποθετήσει σε ξύλινο κουτί, να πληρώνονται οι παπάδες χρυσάφι για να σε ψάλλουν (που δεν μπορείς να το ακούσεις κιόλας) και μετά ο καφές της παρηγοριάς και για τους πιο παραδοσιακούς τραπέζωμα με ψαρόσουπα, ούτε καν!!!

Δεν θέλω να με θάψουνε σε ένα κουτί κάτω από το χώμα(άσε που έχω και κλειστοφοβία)
Θέλω να με κάψουνε!



Ελπίζω μέχρι την στιγμή που θα πεθάνω σε πάρα πολύ μεγάλη ηλικία (ξέρεις εσύ Θεούλη μου) να επιτρέπεται η αποτέφρωση.
Δεν θέλω ούτε πανηγύρια με συγγενείς που τους έχεις ξεχάσει προ πολλού, ούτε να υποβάλω το παιδί μου στο μαρτύριο της συγκαταβατικής κηδείας.
Κάψιμο, κάψιμο και ας είναι ενάντια στην θρησκεία μας.
Να μην μείνει τίποτα, ούτε κοκαλάκι.
Λοιπόν αφού το ζητάει ο οργανισμός της Πέτρας, το τραγούδι που θέλω να ακούγετε εκείνη την ώρα, είναι το μοναδικό και καταπληκτικό τραγούδι, του ανυπέρβλητου Μενιδιάτη 

Βάλτε Φωτιά και Κάφτε με.


Γιατί όταν θα φύγω θέλω όλοι να χαμογελάνε και όχι να κλαίνε!!

Βάλτε φωτιά και κάφτε με και κάφτε με και κάφτε με
Να χαρούνε οι εχθροί μου που τα βάλανε μαζί μου!!
Να δω τι θα κερδίσουνε στο Άδη σαν με ρίξουνε
Κι όμως θα τους περιμένω με ένα σίδερο αναμένο!

Χαχαχαχαχαχαχα!!
Από τώρα γελάω!
Ε ρε γλέντια που θα γίνουν στην αποτέφρωση!




Βάλτε φωτιά και κάφτε με και κάφτε με και κάφτε με
Να χαρούνε οι εχθροί μου που τα βάλανε μαζί μου!!

Ορίστε έτσι θα θέλω να φύγω από τον κόσμο αυτό για να πάω στον άλλο.
Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε όσοι θα είστε παρόντες και να ρίξετε και ένα γέλιο μέσα από την ψυχή σας.

Λοιπόν σε όλη αυτή την τρέλα επίσης συμμετέχουν, άντε να σας δω όλους:

Ρούλα http://roula-the-cat.blogspot.gr/
Αριστέα http://princess-airis.blogspot.gr/
Αγγελική http://skepseis.co.uk/wp/
Η blogger της διπλανής πόρτας 
http://dreamsmomentsthoughts.blogspot.gr/
Δέσποινα http://mamadesekrisi.blogspot.gr/
Γλαύκη Θα φιλοξενηθεί από μένα
Έλενα http://miakalimera.blogspot.gr/
Έλλη http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Ρούλα http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/
Μαρία http://mytripssonblog.blogspot.gr/Αλεξάνδρα http://womaninblogs2.blogspot.gr/
Κική http://ekfrastite.blogspot.gr/
Αθηνά http://sigatabga.blogspot.gr/
Ποδηλάτισσα http://podilatisa.blogspot.gr/
Αριάδνη http://mononai.blogspot.gr/
Χριστίνα http://andromeda-mygalaxy.blogspot.gr/
Κλαυδία http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/


Βοήθειά σας σε όλους!!
Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει ετικέτα για αυτό το κείμενο, α ρε Πέτρα.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Κίτρινος φάκελος!!!


Λοιπόν η χαρά μου δεν περιγράφετε!!
Εχτές γύρισα από την δουλειά με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.
Πολλές δυσκολίες, πολλές γκρίνιες, πολλές αναποδιές.
Από εκείνες τις μέρες που θέλεις να κρυφτείς στο σπιτάκι σου και να μην μιλάς σε άνθρωπο.
Γυρνάω λοιπόν με μαύρη καρδιά και σκέφτομαι ποιον θα σκοτώσω πρώτο την επόμενη μέρα και βλέπω ένα όμορφο κίτρινο φάκελο με το όνομά μου επάνω!!
Πω πω λέω το πετροκόριτσο το έκανε το θαύμα του και λες και είχε ραντάρ μου το έστειλε την πιο δύσκολη μέρα.
Το τι χαρά πήρα δεν μπορώ να σας το περιγράψω!!
Καταρχάς χάρηκα γιατί το δώρο δεν ήταν μπουχάρα 3 μέτρα, όπως είχα αρχίσει να φοβάμαι και όχι τίποτα άλλο που να την  βάλω σε 75 τετραγωνικά σπίτι.
Ανοίγω γρήγορα τον φάκελο και τι να δω.
Ενα βιβλίο, που για μένα είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να μου κάνει, ένα καταληκτικό μαγνητάκι με το δέντρο της ζωής, από τα τρελά μέρη που ταξιδεύει το τρελοκόριτσο, μια καταπληκτική κάρτα με αφιέρωση και ένας μοναδικός σελιδοδείκτης.
Η χαρά μου δεν περιγράφετε.
Είναι τόσο όμορφο να παίρνεις δώρο από κάποιον και μάλιστα από κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει ακόμα από κοντά (το πιασες το ακόμα μουστάκια;;;).
Οτι και να πω θα είναι λίγο για να εκφράσω την χαρά μου για αυτό το δώρο.
Και πως τα κατάφερες βρε θηρίο και μου το έστειλες μια τόσο δύσκολη μέρα;; Ακόμα απορώ.




Γλυκό μου πετροκόριτσο να είσαι πάντα καλά και να κάνεις πάντα ταξίδια όμορφα (και εγώ να κερδίζω εννοείται).
Σε αγαπώ!!!


Σιγά που δεν θα σε έκανα πρωτοσέλιδο!Χαχαχαχαχα!!!

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Οpenbook 15+1 bloggers Μια ιστορία αγάπης!


Πριν αρκετό καιρό λοιπόν, 15 κοριτσόπουλα και ένα αγόρι (και τι αγόρι) αποφάσισαν να ενώσουν τις φαντασίες τους, τα αισθήματά τους, τον χαρακτήρα τους.
Αποφάσισαν να γράψουν μια ιστορία, μια ιστορία αγάπης που ο καθένας θα έβαζε την προσωπική του σφραγίδα.
Πήγαιναν, και έρχονταν οι αναρτήσεις τους και τα σχόλια.
Έγινε κανονικό πανηγύρι που λέτε.
Γέλιο, θλίψη, πόνος προβληματισμός, διαφωνίες έντονα συναισθήματα, όλα μέσα σε μια ιστορία αγάπης που κάποια στιγμή η φίλη μας Χριστίνα είχε την ιδέα και την καλή διάθεση να την στείλει στον κο Φαρσάρη από την ανοιχτή βιβλιοθήκη openbook για να την κάνει βιβλίο και να την αναρτήσει.
Η χαρά μας τεράστια για αυτή την προσπάθεια της.
Και εννοείται η ευγνωμοσύνη μας άλλη τόση και για τον κο Φαρσάρη και για την Χριστίνα μας.
Το βιβλίο μας είναι έτοιμο, έχει αναρτηθεί και περιμένει να το διαβάσετε και να το κατεβάσετε εδώ.
Νομίζω πως θα σας αρέσει γιατί έχει μέσα λίγο από τον καθένα μας.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δημιουργούς, τους επιμελητές από το opebook και όλους όσους θα μπείτε στην διαδικασία να κατεβάσετε και να διαβάσετε την όμορφη ιστορία μας.

Να γράφετε όλοι με παρέα είναι πολύ όμορφο τελικά.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Εν λευκώ..



Χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο η σημερινή ανάρτηση, απλά έτσι νομίζω ότι ζούμε όλοι τον τελευταίο καιρό!
Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!
Τα λέει η Νατάσσα για μένα.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει 
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος 
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση 
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος. 

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα 
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο 
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα 
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω 
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω 
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα 
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω 
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα... 

Τίποτα σημαντικό... 
Ζω μονάχα εν λευκώ....




Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Πες το!


Πες το πριν να να είναι αργά
Στο ζητάω έστω και για μια φορά
Εκεί θα μείνω, δεν θα πάω πουθενά
Φτάνει να το ακούσω, μια φορά
Μια φορά, μόνο μια φορά
Μην αφήσεις  να χαθούμε
 Γιατί μετά θα είναι πολύ αργά
Και δεν θα μπορώ να νιώσω τίποτα ξανά
Και αυτό, για πάντα θα πονά
Πες το!
Πες το και ας είναι μόνο μια φορά
Μην με αφήσεις να φύγω μακριά
Πες το!


Γιατί μερικές φορές είναι τόσο δύσκολο να πούμε μία μόνο κουβέντα, που ξέρουμε ότι είναι μέσα μας την νοιώθουμε, την σκεφτόμαστε και παρόλα αυτά την κρατάμε καλά κρυμμένη, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είναι το κλειδί για τον θησαυρό.
Θα σωθούμε και θα σώσουμε αν την πούμε κι΄ όμως δεν το κάνουμε.
Γιατί;
Ποτέ δεν το κατάλαβα.
Ας την πούμε όποτε την έχουμε μέσα μας και ίσως κάτι να γίνει, ίσως πάρουμε την πιο καθαρή ανάσα που πήραμε ποτέ.